نویسندگان: محمدهادی قاسمی، مهدی رحیمی و محمدرحیم عیوضی
چکیده مقاله:
هدف: مکمل بودن رابطه میان هوش مصنوعی و انسان از نکات مهمی است که می‌تواند ظرفیت تصمیم‌گیری در محیط‌های پیچیده را افزایش دهد. این مهم با نظر به قابلیت‌های مدرن هوش مصنوعی در تجزیه‌وتحلیل داده‌های بزرگ، معنادار کردن هوش جمعی و محاسبات شناختی امکان‌پذیر است. امکانی که با طراحی الگوریتم‌های هوشمند می‌تواند به بهینه‌سازی تصمیم و تصمیم‌گیری بلادرنگ در محیط پیچیده و پویا کمک کند. این مقاله در تلاش است بداند چگونه می‌توان از قابلیت‌ها و توانمندی‌های هوش مصنوعی مانند تصمیم‌گیری پیش‌آگهی برای مواجهه با مشکلات پیچیده در محیط‌های با عدم قطعیت بالا استفاده کرد؟ قابلیت‌های هوش مصنوعی چگونه بر تحقیقات آینده با تمرکز ویژه بر آینده‌نگاری و طراحی آینده تأثیر می‌گذارد؟
روش‌شناسی: این پژوهش ازنظر تقسیم‌بندی نوع، جزو پژوهش‌های کاربردی و توسعه‌ای به شمار می‌رود. رویکرد پژوهش کیفی و از نوع اکتشافی است و در آن از نمونه‌گیری هدفمند بهره گرفته‌شده است. روش تجزیه‌وتحلیل، بر تجزیه‌وتحلیل کیفی استوار است.
یافته‌ها: این پژوهش با بررسی مدل وروس و تطبیق قابلیت‌ها و ظرفیت‌هایی که هوش مصنوعی در حال حاضر ایجاد کرده و یا در آینده ارائه می‌کند، به یک مدل ارتقاءیافته آینده‌نگاری راهبردی مبتنی بر ظرفیت‌های هوش مصنوعی دست‌یافته است.
نتیجه‌گیری: با بررسی قابلیت‌ها و توانمندی‌های هوش مصنوعی و تأثیر بالفعل هوش مصنوعی بر حوزه آینده‌نگاری راهبردی، مدل جدیدی در ترکیب میان هوش مصنوعی و مدل آینده‌نگاری وروس ارائه شده است. این مدل می‌تواند متضمن استفاده از هوش مصنوعی در آینده‌نگاری راهبردی و ضامن جلوگیری از غافلگیری‌های ایجادشده در آینده توسط هوش مصنوعی برای آینده‌نگاری باشد.
لینک مقاله: https://jfs.journals.ikiu.ac.ir/article_3197.html
